ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗ ΈΚΔΟΣΗΣ
Αδ..μου Εδώ θα μου επιτρέψετε να μιλήσω στο όνομα της φωτεινότητας και της διαφάνειας. Επειδή οι ιδιότητες αυτές είναι που καθορίσανε το χώρο μέσα στον οποίο μου ετάχθη να μεγαλώσω και να ζήσω 25 τόσα χρόνια Και αυτές (οι Ιδιότητες) είναι που ένιωσα, σιγά σιγά, να ταυτίζονται μέσα μου με την ανάγκη να εκφρασθώ. Είναι σωστό να προσκομίζει κανείς στον Τεκτ.. αυτά που του υπαγορεύουν η προσωπική του εμπειρία και η Ηθική του. Πολύ περισσότερο σήμερα που οι καιροί είναι σκοτεινοί δύσκολη και χωρίς τέλος και αυτό που του υπαγορεύουν είναι μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ορατότητα.
Οι καιροί, φευ, στάθηκαν ανέκαθεν για εμάς μικρόψυχοι γιατί κάποιοι το θέλησαν ( Βλέπε 1900 βλέπε 1936 βλέπε 1986 βλέπε τώρα) Αλλά και ο Τεκτ.. ανέκαθεν λειτουργούσε. Δύο φαινόμενα προορισμένα να συνοδεύουν την μοίρα μας και που το ένα τους αντισταθμίζει το άλλο. Πώς αλλιώς. Αφού και η νύχτα και τ’ άστρα, εάν μας γίνονται αντιληπτά, είναι χάρη στον ήλιο. Με τη διαφορά ότι ο ήλιος, κατά τη ρήση του αρχαίου σοφού, εάν υπερβεί τα μέτρα, καταντά ύβρις. Χρειάζεται να βρισκόμαστε στη σωστή απόσταση από τον ηθικό ήλιο, όπως ο πλανήτης μας από τον φυσικό ήλιο, για να γίνεται η Τεκτ.. ζωή επιτρεπτή.
Mας έφταιγε άλλοτε η αμάθεια. Σήμερα μας φταίει η μεγάλη γνώση. Μας έφταιγε άλλοτε η δουλικότητα σήμερα μας φταίει η απολυτή ελευθερία που τελικά κατάντησε ασυδοσία. Δεν έρχομαι μ’ αυτά που λέω να προστεθώ στη μακρά σειρά των επικριτών του Τεκτ…
Τότε όμως ο Τεκτ..; Τί αντιπροσωπεύει μέσα σε μια τέτοια κοινωνία; Απαντώ: τον μόνο χώρο όπου η δύναμη της Ελευθερίας είναι ακέραιη που κάποιοι ίσως μας στερούν.
Είναι, το ξέρω, άτοπο ν’ αναφέρεται κανείς σε κακές περιπτώσεις. Και ακόμη πιο άτοπο να επικρίνει το σπίτι του. Είναι όμως κάποτε απαραίτητο, στο βαθμό που αυτά βοηθούν να δούμε πιο καθαρά μιαν ορισμένη κατάσταση πραγμάτων. Και είναι σήμερα η περίπτωση.
Λέμε, και το διαπιστώνουμε κάθε μέρα, ότι ζούμε σ’ ένα χάος ηθικό. Κι αυτό, τη στιγμή που ποτέ άλλοτε η κατανομή των στοιχείων της υλικής μας ύπαρξης δεν έγινε με τόσο σύστημα, τόση στρατιωτική, θα έλεγα, τάξη, τόσον αδυσώπητο έλεγχο. Η αντίφαση είναι διδακτική. Όταν σε δύο σκέλη το ένα υπερτροφεί, το άλλο αδυνατεί. Μια αξιέπαινη ροπή να συνενωθούμε σε ενιαία μονάδα οι Αδ.., προσκόπτει σήμερα στην αδυναμία να συμπέσουν τα ατροφικά και τα υπερτροφικά σκέλη των ομάδων. Οι αξίες μας, ούτε αυτές δεν αποτελούν μια στάση φρένου για αυτά που συμβαίνουν υπό το φως του Ήλιου.
Για τον Τεκτ.. —μπορεί να φαίνεται παράξενο αλλά είναι αληθές— η μόνη κοινή γλώσσα που αισθάνεται να του απομένει είναι οι αισθήσεις. Εδώ και πολλά χρόνια, ο τρόπος που αγγίζονται δύο σώματα δεν άλλαξε. Πάντα όμως μας οδηγούσε σε σύγκρουση όπως οι ιδεολογίες και οι θέσεις που μας άφησαν τόσα δεινά και μακριά από αυτό που λέμε πως αγαπάμε.
Όμως, όταν μιλώ για αισθήσεις, δεν εννοώ το προσιτό, πρώτο ή δεύτερο, επίπεδό τους. Εννοώ το απώτατο. Εννοώ τις «αναλογίες των αισθήσεων» στο πνεύμα. Όλος ο Τεκτ.. μιλά με ανάλογα. Μια οσμή μπορεί να είναι ο βούρκος ή η αγνότητα. Η ευθεία γραμμή ή η καμπύλη, ο οξύς ή ο βαθύς ήχος, αποτελούν μεταφράσεις κάποιας οπτικής ή ακουστικής επαφής. Η αλληγορία είναι εδώ. Όλοι μας γράφουμε καλές ή κακές ομιλίες που είναι η ψύχη μας που είναι για τον Τεκτ.. και όχι για τον Τεκτ.. κατά το μέτρο που ζούμε και διανοούμαστε με την καλή ή την κακή σημασία του όρου.
Μπορεί ο Τεκτ.. ν’ ακολουθήσει έναν τέτοιο δρόμο; Οι αισθήσεις μέσα απ’ τον αδιάκοπο καθαρμό τους να φτάσουν στην αγιότητα; Τότε η αναλογία τους θα επαναστραφεί επάνω στον υλικό κόσμο και θα τον επηρεάσει.
Δεν αρκεί να ονειροπολούμε και να λέμε πως είμαστε Τεκτ… Είναι λίγο. Δεν αρκεί να παινευόμαστε ότι εμείς μπορούμε να φτάσουμε την αλήθεια. Είναι πολύ. Κατά βάθος ο υλικός κόσμος είναι απλώς ένας σωρός από υλικά. Θα εξαρτηθεί από το αν είμαστε καλοί ή κακοί αρχιτέκτονες το τελικό αποτέλεσμα. Ο Παράδεισος ή η Κόλαση που θα χτίσουμε. Εάν ο Τεκτ.. παρέχει μια διαβεβαίωση, και μάλιστα σε αυτούς τους καιρούς τους φρικτούς είναι ακριβώς αυτο: ότι η μοίρα μας παρ’ όλ’ αυτά βρίσκεται στα χέρια μας. και πάντα να ξέρετε και να πιστεύεται τον Τεκτονισμό και όχι τον Τέκτονα
Αδ.. μου Χρωστούσα την έκδοση αυτή όχι στη φιλαυτία μου ούτε στην υστεροφημία μου, ούτε – πολύ περισσότερο – στη φιλοδοξία μου. Τη χρωστούσα πρώτα – πρώτα στις ιδέες μας, την Τεκτ.. φιλοσοφία, που τουλάχιστον σε μένα ασκεί μια ακαταμάχητη έλξη, αποτελεί δε το υπόβαθρο της ζωής μου διότι πιστεύω στην πρακτική της. Η γοητεία που δίδει οφείλεται στο εσωτερικό περιεχόμενο των νοημάτων και στο γεγονός ότι περιέχει ανυπέρβλητες θείες αλήθειες διατυπωμένες σε φράσεις και θέσεις μεστές από αρμονία και λογικότητα, διαπιστώνοντας το μελετώντας (νεκρούς και ξεχασμένους Τεκτ.. βαθμούς πέραν του Συμβ.. Τεκτ..)
Τη χρωστούσα λοιπον την εκδοση αυτη σε τόσους σημαντικούς ανθρώπους που ευτύχισα να συναπαντήσω.
Τη χρωστούσα στον τρόπο ζωής του πραγματικού Τεκτ:. και έτσιμου δόθηκε το κίνητρο να επιμεληθώ αρκετά μπορώ να πω από τα κείμενα των Αδ.. που έχουν γράψει για την Αδελφότητα μας, στους βαθμούς 4ο έως και 32ο.
Τη χρωστούσα ακόμα σε κείνους τους αδ.: των φιλοσοφικών εργαστηριών που με τίμησαν με λόγια στοργικά και τόνωσαν την πίστη μου γι’ αυτό που κάνω. Προσπάθησα να μην αιχμαλωτισθώ από τους δισταγμούς μου, γιατί πάντα υπάρχει ένας δρόμος ανάμεσα στην ειλικρίνεια και το φόβο και πάντα μένω πιστός στις ιδέες μου που τόσα χρόνια δάσκαλοι σοφοί μου μεταλαμπαδεύουν.
Τα διάφανα σύμβολα αυτής της αδελφότητας μας ταξιδεύουν, μας ταξιδεύουν μακριά σε κόσμους άλλους, σε κόσμους όμορφους σαν τα χρώματα της αυγής, σαν τα χρώματα της ζωής μας που πρέπει να τα παίρνουμε και να τα κάνουμε σμαράγδια και να φωτίζουν τις νύχτες μας…
….Οι εργασίες αρχίζουν
Φως που ωριμάζει ώσπου να γίνει σώμα,
ώσπου να γίνει ο ίσκιος του κορμιού μας.
Οι εργασίες έχουν αρχίσει
πλέγμα ζεστασιάς ορατό και απτό,
τα σύννεφα έφυγαν και χανόμαστε στο φως….
Τέλος τη χρωστούσα, κύρια, σε μια συγκεκριμένη έννοια, που ωστόσο στα χρόνια που οργώνω με το αδύνατο μολύβι μου, έχει πολύ ουσιαστικό, πολύ καθοριστικό και δραματικά ισχυρό ρόλο: στην Αλήθεια, την Τεκτ.: Αλήθεια..
Διότι (η Αλήθεια κατακτάται μετά από δράση και προσπάθεια μετά από σκληρές δοκιμασίες οι οποίες θα διδάξουν την ψυχή ότι αυτή, ως αποτελούσα μέρος του απείρου πρέπει να ακολουθήσει τον νόμο ο οποίος ρυθμίζει τις σχέσεις των ουσιών, των μορφών και των συνειδήσεων του απείρου και τον οποίον καθορίζουν οι μύσται ως τον μεγάλο Νόμο της Αρμονίας) κατά τον αδ:. Βασιλή.
……. Αυτό το φως του ουρανού
που φτάνει γρήγορα ανοίγοντας το πνεύμα,
μας φανέρωσε κιόλας μπρος στα μάτια μας
το βάρος μιας ευθύνης,
που το πραγματικό νόημα της ζωής μας
συνοψίζεται σε μια λέξη
ΑΛΗΘΕΙΑ.
Το πνεύμα λειτουργεί
μια λειτουργία υπερσυνειδητή.
Όσα έγραψα, διαβάζοντας και ψάχνοντας και όσα επιμελήθηκα, το έκανα με αγάπη σε στιγμές που μου προσέφεραν ευχαρίστηση και γαλήνη. Κουράστηκα αλλά με ικανοποιούσε η γνώση που έπαιρνα.
Ο στόχος μου είναι οι Αδ.. μέσω αυτής της βιβλιογραφίας να βοηθηθούν αφ ενός στη γνώση μπαίνοντας σε ποιο δύσκολα μονοπάτια, γνωρίζοντας βαθμούς που δεν εργαζόμαστε αλλά μας δίνει μια συνέχεα σε αυτούς τους βαθμούς που ξέρουμε και αφ εταίρου να μπορέσουν να προχωρήσουν λίγο ποιο πέρα σε αναζητήσεις και έρευνες στα θέματα που μας απασχολούν
Τα κείμενα είναι μεταφρασμένα η έχουν γραφεί σε απλό , κατανοητό και εύκολο λόγο. Ο κάθε αδ:. που θα τον ασχοληθεί και μελετήσει τους Τεκτ.. αυτούς βαθμούς θα οδηγηθεί σε ανώτερες καταστάσεις και ίσως τον παει σε νέες πνευματικές αναζητήσεις.
Αυτά με οδήγησαν να συμμαζέψω και να οργανώσω όλη αυτή τη πράγματι κουραστική δουλειά, πιστεύοντας ότι μέσα από αυτό το ανάγνωσμα, πέραν των αισθήσεων κάποιοι ίσως βρουν κάτι που θα τους συγκινήσει και θα ασχοληθούν με κάτι νέο στη Τεκτ.. τους διαδρομή.
Τελειώνοντας αυτή την εργασία, των περιπου 4500 σελιδων, που αποτελεί ξεκίνημα, ίσως να αγγίξει την ψυχή ορισμένων, θέλω να τονίσω ιδιαίτερα και να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου :
Τον Ύπ.. Μέγ.. Ταξ.. Κραταιοτ.. και Φίλτ.. Αδ.. Σπύρο Καμαλακη που με ενθάρρυνε και με τροφοδότησε, ξαφνιάζοντας με, με πάρα πολλά κείμενα και όχι μόνο.
Τον Φιλτ.. Αδ.. Γιάννη Σταματουδη που εργαζόμενος ατελείωτες ώρες μετέφρασε τα συγγράμματα του Αδ.. Παικ.
Τον Κρατ.. και Φιλτ.. Αδ.. Θυμιο Σπαριδη που πέραν της ενθάρρυνσης και τους κάλους του λόγους μου έδωσε το δικαίωμα να ξανά επιμεληθώ την δική του δουλειά στα Βαθμούς4ο έως 14ο
Τον Κρατ.. και Φιλτ.. Αδ.. Μανώλη Καμπουριδη που με χαρά και ευχαρίστηση με τροφοδότησε με κείμενα, ιδιαιτερα του Υπερτ.. Περ.. και Αρ.. Παγ..
Είμαστε άνθρωποι και καθώς βρισκόμαστε στο ξεκίνημα μιας νέας 1000ετίας θέλω να μεταφέρω από την θέση αυτή, την αγωνία μου για το μέλλον του Τεκτ.. που είναι στενά συνδεδεμένος για την πνευματική μας ανέλιξη. Αγωνία για ένα παρόν που είναι κυρίως υλιστικό, σε μια κοινωνία χωρίς ηθικές αξίες με ανθρώπους χωρίς ιδανικά. Αγωνία για τα παιδιά μας, που έχει ξεκινά ο 21ο αιών μέσα σ’ ένα περιβάλλον υψηλών τεχνικών επιτευγμάτων αλλά χαμηλού έως ανύπαρκτου πνευματικού πολιτισμού.
Οφείλουμε να δώσουμε απαντήσεις με το παράδειγμα μιας πραγματικής ζωής και να δείξουμε τον πνευματικό δρόμο στις καινούργιες γενιές. Ο καθένας μας από την θέση που κατέχει στο χώρο όπου ζει. Ο Τεκτ..είναι σίγουρο πως παρέχει το πλαίσιο για αναβάθμιση των ανθρώπινων σχέσεων, με τα διδάγματά του, την φιλοσοφία του, που είναι η κατανόηση, η αγάπη, η ταπεινοφροσύνη και η συγνώμη.
Σωτηρης Νικολακόπουλος 33ος