Η έννοια της γνώσης έγκειται στο ότι δεν είναι μονοδιάστατη. Αντιθέτως πολυδιάστατη και το βάθος της φτάνει στο απώτατο σημείο της κοσμολογικής και οντολογικής της ρίζας, απ’ όπου όλα προέρχονται και γεννιούνται. Είναι οι Πρώτες Αρχές – Αίτια. Όταν η γνώση είναι πολυδιάστατη και εφαρμόσιμη, τότε είναι ουσιαστική και μπορεί να ωφελήσει τα μέγιστα τον άνθρωπο. Με τη γνώση μπορεί ο άνθρωπος να φτάσει σε ουσιαστικές κατακτήσεις τόσο του εαυτού του όσο της φύσης και του κόσμου, εναρμονισμένος με τα πάντα. Η γνώση διακρίνεται σε δύο μέρη: την εξωτερική και την εσωτερική γνώση.
Εξωτερική γνώση
Η εξωτερική γνώση αποσκοπεί στην αναζήτηση των αιτιών του φυσικού μας κόσμου. Στηρίζεται στα πειράματα, τις αποδείξεις και τις αξιωματικές μεθόδους για να φτάσει στη ρίζα των πραγμάτων. Θεμελιώθηκε από την αριστοτελική λογική. Σε αυτή τη γνώση στηρίζεται η σημερινή επίσημη γνώση, που εκπροσωπούν και προάγουν τα έθνη-κράτη και οι πολυεθνικές εταιρείες. Η εξωτερική γνώση είναι επαγωγική, ξεκινώντας από το ειδικό για να φτάσει στο συνολικό.
Συνεχώς ανανεώνει τις θεωρίες της και τις αναπροσαρμόζει για να πιάσει την έννοια του συνολικού. Η εξωτερική ή επιστημονική γνώση είναι ηλικίας 200 ετών περίπου. Δεν αναγνωρίζει επίσημα και ολοκληρωμένα την έννοια της υπερβατικής γνώσης παρ ότι έμμεσα καταλήγει σε αυτήν. Σήμερα η εξωτερική γνώση έχει τον κυρίαρχο ρόλο στο δημόσιο γίγνεσθαι με το όνομα «επιστήμη» και έχει προσφέρει σημαντικά στον άνθρωπο.
Εσωτερική γνώση
Συνδέεται με πολλά πεδία της ανθρώπινης ιστορίας και ζωής. Ο όρος «εσωτερική γνώση» ενυπάρχει στη μεταφυσική ορολογία και χρησιμοποιείται από τους εσωτερικούς αναζητητές, μεταφυσικούς κλπ.
Η εσωτερική γνώση αναζητά τα αίτια της ύπαρξης σε ένα βαθύτερο σύμπαν. Βασίζεται κυρίως στους μύστες, δηλαδή εκείνους που βίωσαν μία βαθύτερη πλευρά των πραγμάτων που αδυνατούν οι αισθήσεις να πιάσουν. Οι μύστες ίδρυσαν τις θρησκείες, τα μεταφυσικά κινήματα, φιλοσοφικά κλπ. Η γνώση αυτή είναι απαγωγική, δηλαδή ξεκινά από το συνολικό και καταλήγει στο ειδικό. Δεν ανανεώνει τις θεωρίες της διότι η ίδια, όπως ισχυρίζεται, γνωρίζει το σύστημα των κόσμων και των όντων, Η ίδια το έχει κωδικοποιήσει για να γίνεται αντιληπτό από τη νόηση του ανθρώπου. Η ηλικία της γνώσης αυτής είναι χιλιάδων ετών. Θεωρεί την εξωτερική γνώση μονόπλευρη και σε τεράστιο βαθμό ελλιπή, επειδή δεν μπορεί να συλλάβει το βάθος της ύπαρξης των πραγμάτων. Θεμελιώθηκε από την πλατωνική λογική.
H εσωτερική γνώση στηρίζεται στο γεγονός της βαθύτερης ύπαρξης των πραγμάτων. Σε εκείνο, που δεν φαίνεται ή που δεν γίνεται αντιληπτό από τις πέντε αισθήσεις.
Ειδικότερα, η εσωτερική γνώση βασίζεται στη πολυδιάστατη λειτουργία του εγκεφάλου και της νόησης. Οι μύστες χρησιμοποιούν την υπερ-συνειδητή λειτουργία του νου τους και είναι σε θέση να φτάνουν σε βαθύτερα επίπεδα ύπαρξης, από όπου όλα προέρχονται και εκφράζονται. Είναι σε θέση να έχουν πολυδιάστατη εικόνα για κάθε ύπαρξη της ύλης και της μορφής. Για αυτό η γνώση που μεταδίδουν είναι συνολική, ολοκληρωμένη. Συλλαμβάνει την πρωτογενή και αρχέτυπη γνώση των πραγμάτων που ονομάζεται «εσωτερική» στη μεταφυσική ορολογία.
Στο βιβλίο αυτό και στο πρώτο κεφάλαιο, αναπτύσσω βάσει μίας μεγάλης βιβλιογραφίας, – επιδερμικά μπορώ να πω -, θέματα περί Εσωτερισμού και τα ρεύματα αυτού.
Στο δεύτερο κεφάλαιο παίρνοντας, κατά την άποψή μου, ένα σύγχρονο μεγάλο εσωτεριστή, τον παρουσιάζω μαζί με τους ανθρώπους που ήταν κοντά του. Είναι ο Δρ Γεράρδος – Ανακλέ – Βενσάν Ανκώς (Gérard Encausse), συνήθως γνωστός με το ψευδώνυμο του “Παπύς”. Ο Παπύς ήταν ένας φιλόσοφος, ήταν ένας Μύστης, ήταν αυτός που γνώριζε από πού έρχεται κι αντιλαμβανόταν που πηγαίνει.
Ήταν αυτός, που στο σκοπό του για ανεύρεση της Αλήθειας, ισορροπούσε μεταξύ των αντιθέτων στον έσω εαυτό του, ανακάλυπτε την ατραπό που θα τον οδηγούσε στο Θείο. Και κατά την άποψή μου, εκεί το Θείο εδράζεται. Η Αλήθεια του ήταν μέσα στην ψυχή του.
Στο τρίτο κεφάλαιο αναφέρομαι στους Ροδόσταυρους, που είναι και αυτό ένα εσωτερικό Τάγμα. Έχοντας πολλά στοιχεία, προσπαθώ να τους παρουσιάσω μέσα από την Λογοτεχνία, μόνο με τα επιτεύγματά τους σε αυτή.
Τέλος στο τέταρτο κεφάλαιο, ο Λόγος που θεωρείται από την παράδοσή μας δημιουργός, δηλαδή οι λέξεις μπορούν να δημιουργήσουν, προσπάθησα και βρήκα ποιήματα που αφορούν τον εσωτερισμό.
Όλη η ποίηση ακουμπά τον εσωτερισμό; Βεβαίως όχι. Το μεγαλύτερο μέρος της ποίησης ίσως όχι. Υπάρχει όμως κάποια, η οποία θέλει να οδηγήσει σε ένα εσωτερικό μονοπάτι που κρύβεται από την πεζή, λογική, καθημερινή ζωή. Η ποίηση που θα παρακολουθήσετε στο τελευταίο κεφάλαιο, έχει όλα τα στοιχεία του εσωτερισμού, της κατάδυσης στο είναι…
Οι Πηγές μου είναι στο τέλος και κατά βάση χρησιμοποιώντας το Ίντερνετ και συγκεκριμένα βιβλία, πολλές απόψεις είναι και αρκετά υποκειμενικές.
Το βιβλίο αυτό σκοπό έχει να είναι ένας οδηγός, Φυσικά όποιος θέλει να εμβαθύνει υπάρχει βιβλιογραφία που θα του λύσει όποιες απορίες δεν μπόρεσα εγώ.
Σωτήρης Νικολακόπουλος
1ος / 2021