Κατηγορία: Εκπαιδευτικά Βιβλία

Η γλώσσα FORTRAN (από τα αρχικά FORmulae TRANslator – μεταφραστής τύπων) είναι μία από τις πρώτες γλώσσες προγραμματισμού υψηλού επιπέδου, η οποία χρησιμοποιήθηκε κυρίως σε επιστημονικές αλλά και σε εμπορικές εφαρμογές. Δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1950 από την ΙΒΜ και χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Αρχικά η FORTRAN ήταν προσανατολισμένη στην επίλυση μαθηματικών προβλημάτων.

Περίληψη βιβλίου – Λίγα λόγια για το βιβλίο.

RPG είναι μια από τις λίγες γλώσσες που δημιουργούνται για κάρτα διατρήσεων μηχανές που είναι ακόμα σε κοινή χρήση σήμερα. Αυτό είναι επειδή η γλώσσα έχει εξελιχθεί αρκετά κατά τη διάρκεια του χρόνου. Αναπτύχθηκε αρχικά κοντά ΙΒΜ η δεκαετία του ’60 και έτρεξε στο δημοφιλή ΙΒΜ 1401. Αρχικά, RPG ήταν ένα αρκτικόλεξο για Γεννήτρια προγράμματος εκθέσεων, περιγραφικός του σκοπού της γλώσσας: παραγωγή των εκθέσεων από τα αρχεία στοιχείων, συμπεριλαμβανομένου του ταιριάσματος των εκθέσεων αρχείων και υποσυνόλου. Οι εναλλακτικές γλώσσες γενικά διαθέσιμες στο χρόνο ήταν καθεμία COBOL ή BASIC: ένα φλύαρο, άλλος ένα φτωχό εργαλείο για την ανάπτυξη, έτσι RPG έγινε διαπρεπές στο υλικό της ΙΒΜ.  RPG αναπτύχθηκε περαιτέρω από την ΙΒΜ για τη σειρά τους κεντρικός υπολογιστής συστήματα, ειδικά S/390 – όπως RPG ΙΙ.  Επειδή η γλωσσική σύνταξη βασίστηκε πίνακες συνδέσεων χρησιμοποιημένος στο πρόγραμμα εξοπλισμός αρχείων μονάδων, και System/3 αναπτύχθηκε αρχικά ως διάδοχος στις προγραμματίσημες μηχανές αρχείων μονάδων πινάκων συνδέσεων, RPG ΙΙ ήταν System/3, System/32, System/34, και System/36, ενώ μια βελτιωμένη έκδοση της γλώσσας, RPG ΙΙΙ, δημιουργήθηκε για System/38 και ο διάδοχός του AS/400 (α μεσαίος μηχανή, τώρα εξελιγμένος eServer iSeries) και έγινε RPG/400 με μια πολύ καθαρότερη σύνταξη, και σφιχτότερη ολοκλήρωση με την ενσωματωμένη βάση δεδομένων. Αυτή η γλώσσα έγινε το στήριγμα της ανάπτυξης AS/400, και ο συντάκτης του ήταν απλός συντάκτης γραμμών με τα γρήγορα πρότυπα για κάθε προδιαγραφή (τύπος οδηγίας).  RPG ΙΙΙ σημαντικά αναχώρησε από την αρχική γλώσσα, παροχή των σύγχρονων δομημένων κατασκευασμάτων όπως τους φραγμούς εάν- ENDIF, ΚΑΝΕΤΕ τους βρόχους, και υπορουτίνες.

Το 1994, RPG IV (aka RPG aka RPGLE/ILE) απελευθερώθηκε και το όνομα, επίσημα, δεν ήταν πλέον ένα αρκτικόλεξο. RPG IV πρόσφερε μια μεγαλύτερη ποικιλία των εκφράσεων μέσα στη νέα εκτεταμένη προδιαγραφή παράγοντας-2 υπολογισμού του.

 

Σε οποιοδήποτε αριθμητικό σύστημα, με βάση τον αριθμό Β, ένας ακέραιος
αριθμός με πλήθος ψηφίων ν, εκφράζεται ως ακολούθως:
α ν-1α ν-2 …α1 α0 = α ν-1 Β
ν-1 + α ν-2 Β
ν-2 + … + α1 Β1
+ α0 Β0
όπου Β η βάση του αριθμητικού συστήματος και οι συντελεστές αi μπορεί να είναι
οποιοδήποτε από τα ψηφία του αριθμητικού συστήματος, τα οποία παίρνουν
ακέραιες τιμές από 0 μέχρι και Β – 1. Οι τιμές του δείκτη i δίνει την τάξη της θέσης
του εκάστοτε συντελεστή και κατά συνέπεια τη δύναμη της βάσης Β με την οποία
πρέπει να πολλαπλασιαστεί ο συντελεστής αυτός.

Δεκαδικό αριθμητικό σύστημα (Βάση = 10):
79510 = 7 x 100 + 9 x 10 + 5 x 1 = 7 x 102
+ 9 x 101
+ 5 x 100
Τα ψηφία του δεκαδικού αριθμητικού συστήματος είναι οι ακέραιοι αριθμοί από 0
μέχρι και 9 (δηλαδή από 0 μέχρι Βάση – 1).

Τετραδικό αριθμητικό σύστημα (Βάση = 4):
1324 = 1 x 42
+ 3 x 41
+ 5 x 40
= 1 x 16 + 3 x 4 + 2 x 1 ( = 3010 )
Τα ψηφία του τετραδικού αριθμητικού συστήματος είναι οι ακέραιοι αριθμοί από 0
μέχρι και 3 (δηλαδή από 0 μέχρι Βάση – 1).

Οκταδικό αριθμητικό σύστημα (Βάση = 8):
3704 = 3 x 82
+ 7 x 81
+ 0 x 80
= 3 x 64 + 7 x 8 + 0 x 1 ( = 24810 )
Τα ψηφία του οκταδικού αριθμητικού συστήματος είναι οι ακέραιοι αριθμοί από 0
μέχρι και 7 (δηλαδή από 0 μέχρι Βάση – 1).

Δυαδικό αριθμητικό σύστημα (Βάση = 2):
10012 = 1 x 23
+ 0 x 22
+ 0 x 21
+ 1 x 20
= 1 x 8 + 0 x 4 + 0 x 2 + 1 x 1 ( = 910 )
Τα ψηφία του δυαδικού αριθμητικού συστήματος είναι οι ακέραιοι αριθμοί 0 και 1
(δηλαδή από 0 μέχρι Βάση – 1).

Δεκαεξαδικό αριθμητικό σύστημα (Βάση = 16):
1AF16 = 1 x 162
+ A x 161
+ F x 160
= 1 x 256 + 10 x 16 + 15 x 1 ( = 43110 )
Τα ψηφία του δεκαεξαδικού αριθμητικού συστήματος είναι οι ακέραιοι αριθμοί 0
και 15, (δηλαδή από 0 μέχρι Βάση – 1), όμως οι αξίες 10, 11, 12, 13, 14 και 15
εκφράζονται με τους λατινικούς χαρακτήρες A, B, C, D, E και F αντίστοιχα.

Άλγεβρα Μπουλ

είναι η υποπεριοχή της άλγεβρας όπου οι τιμές των μεταβλητών είναι οι τιμές αληθείας αληθές και ψευδές, που συνήθως αναπαρίστανται με 1 και 0 αντίστοιχα. Σε αντίθεση με την στοιχειώδη άλγεβρα όπου οι τιμές των μεταβλητών είναι αριθμοί και οι κύριες πράξεις είναι η πρόσθεση και ο πολλαπλασιασμός, στην άλγεβρα Μπουλ υπάρχουν τρεις κύριες πράξεις: η σύζευξη και (συμβ. ∧), η διάζευξη ή (συμβ. ∨) και η άρνηση όχι (σύμβ. ). Η άλγεβρα Μπουλ εισήχθη το 1854 από τον Τζορτζ Μπουλ (George Boole) με το έργο του An Investigation of the Laws of Thought(Διερεύνηση των νόμων της σκέψης). Σύμφωνα με τον Huntington ο όρος «Άλγεβρα Μπουλ» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Sheffer το 1913. Η άλγεβρα Μπουλ είναι θεμελιώδους σημασίας για την επιστήμη της Πληροφορικής και αποτελεί την βάση για την θεωρητική μελέτη του πεδίου της λογικής σχεδίασης. Επιπλέον είναι σημαντική σε άλλα πεδία όπως η Στατιστική, η Θεωρία συνόλων και ο προγραμματισμός.  Ο μαθηματικός Τζορτζ Μπουλ (George Boole, 1815–1864) παρουσίασε το 1847 μια άλγεβρα με μεταβλητές δύο τιμών (που καλούνται “λογικές μεταβλητές”). Ουσιαστικά παρουσίασε με τα μαθηματικά της εποχής του, την Αριστοτέλεια λογική, του είναι ή δεν είναι. Σήμερα η άλγεβρα αυτή ονομάζεται άλγεβρα Μπουλ, ή δυαδική άλγεβρα, ή διακοπτική άλγεβρακαι έχει βρει ευρεία εφαρμογή στην σχεδίαση του λογισμικού και των κυκλωμάτων των ηλεκτρονικών υπολογιστών, επειδή είναι ιδανική για χειρισμό λογικών συναρτήσεων και πράξεων στο δυαδικό σύστημα. Ο παρακάτω ορισμός της άλγεβρας Μπουλ στηρίζεται σε συγκεκριμένα αξιώματα που παρουσίασε το 1933 ο μαθηματικός Έντουαρντ Χάντινγκτον(Edward Vermilye Huntington, 1874–1952).

Λογικό διάγραµµα είναι µια διαγραµµατική  µορφή απεικόνισης µιας διαδικασίας η οποία αφορά σε σύστηµα ή πρόγραµµα.

Η πρώτη δομημένη μέθοδος ανάλυσης της ροής μιας διαδικασίας, παρουσιάστηκε από τον Frank Gilbreth στα μέλη της «Αμερικάνικης Κοινότητας Μηχανολόγων Μηχανικών» (ASME) το 1921 στα πλαίσια του «Διάγραμμα Ροής-Πρώτα βήματα στην εύρεση της καλύτερης λύσης». Τα εργαλεία του Gilbreth γρήγορα βρήκαν το δρόμο τους στον κύκλο της βιομηχανικής μηχανικής. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ένας μηχανικός, ο Allan H. Mogensen ξεκίνησε να εκπαιδεύει επιχειρηματίες στη χρήση κάποιων εργαλείων της βιομηχανικής μηχανικής στα πλαίσια των συνεδρίων «Απλοποίηση των εργασιών» στο Lake Placid της Νέας Υόρκης.  Ένας απόφοιτος του 1944 της τάξης του Mogensen, ο Art Spinanger υιοθέτησε αυτά τα εργαλεία στην Procter and Gamble όπου ανέπτυξε το Deliberate Methods Change Program. Άλλος ένας απόφοιτος, ο Ben S. Graham, διευθυντής του Formcraft Engineering at Standard Register Corporation, προσάρμοσε το διάγραμμα ροής διαδικασιών στην επεξεργασία πληροφοριών με την ανάπτυξη του διαγράμματος πολλαπλών ροών για να δείξει πολλαπλά δεδομένα και τις σχέσεις μεταξύ τους. Το 1947, η ASME βελτίωσε ένα σύμβολο, το ASME Standard for Process Charts των Mishad, Ramsan και Raiaan, το οποίο υπήρχε στο αρχικό έργο του Gilbreth. O Daglas Hartree εξήγησε πως το διάγραμμα ροής των Herman Goldstine και John Von Neuman (αρχικά “diagram”) μπορεί να σχεδιάσει προγράμματα για υπολογιστές. Η προχωρημένη του έκθεση εγκρίθηκε από τους μηχανικούς της IBM. Το αρχικό διάγραμμα ροής των Goldstine και Von Neuman μπορεί να εντοπιστεί στην αδημοσίευτη αναφορά τους «Σχεδιάζοντας και κωδικοποιώντας προβλήματα για ένα ηλεκτρονικό υπολογιστικό όργανο, Μέρος ΙΙ, Τόμος Ι», (1947). Το διάγραμμα ροής είναι ένα διαδεδομένο μέσο για την περιγραφή υπολογιστικών αλγορίθμων. Μοντέρνες τεχνικές όπως τα UML Activity Diagrams μπορούν να θεωρηθούν ως επεκτάσεις αυτού του διαγράμματος. Στη δεκαετία του 1970,  και για την Ελλαδα το 1980  η δημοτικότητα των διαγραμμάτων ροής μειώθηκε όταν διαδραστικά computer terminals και γλώσσες προγραμματισμού τρίτης γενιάς έγιναν τα συνηθισμένα εργαλεία για τον προγραμματισμό υπολογιστών, αφού οι αλγόριθμοι μπορούν να εκφραστούν πιο συνοπτικά και ευανάγνωστα ως “κώδικας πηγής” σε τέτοια γλώσσα. Συχνά χρησιμοποιούνται ψευτο-κώδικες, που χρησιμοποιούν τους κοινούς ιδιωματισμούς τέτοιων γλωσσών χωρίς να εισχωρούν σε λεπτομέρειες…

Οι βασικές έννοιες που πρέπει κανείς να εξετάσει για να μπορεί να σκεφθεί λογικά και να μιλήσει με νόημα για τους υπολογιστές είναι: Τι είναι υπολογιστές; Τι μπορούν να κάνουν οι υπολογιστές; Πώς μπορούμε να επικοινωνούμε με τους υπολογιστές; Στο συνοπτικό λεξικό της
Οξφόρδης (Concise Oxford Dictionary, 1964) η λέξη υπολογιστής (Computer) ορίζεται απλά ως «ηλεκτρονική υπολογιστική μηχανή». Ο αρχικός αντικειμενικός στόχος για την ανακάλυψη του υπολογιστή ήταν να δημιουργηθεί μία γρήγορη υπολογιστική μηχανή. Σήμερα διαπιστώνεται ότι ένα μεγάλο ποσοστό των υπολογισμών αφορά εφαρμογές που είναι μη μαθηματικής ή μη αριθμητικής φύσης.
Σημειώνουμε το βασικό γεγονός ότι ο υπολογιστής ενεργεί με βάση τις πληροφορίες που δέχεται. Οι πληροφορίες αυτές, που στην υπολογιστική ορολογία καλούνται «δεδομένα» (data), δίνονται με μορφή διάφορων σχημάτων και μεγεθών, από μαθηματικές εξισώσεις έως λεπτομέρειες για το εργατικό δυναμικό μιας εταιρείας που απαιτείται για την παραγωγή του μισθολογίου ή ακόμα μεγάλου όγκου δεδομένων που χρειάζονται σε επιστημονικές εφαρμογές.
Η επεξεργασία πληροφοριών από τους υπολογιστές θεωρείται θεμελιώδης και εκφράζεται με τη λέξη ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ (Informatics). Η Πληροφορική είναι η επιστήμη της επεξεργασίας πληροφοριών, δηλαδή των μεθόδων καταγραφής, χειρισμού και ανάκτησης πληροφοριών και θεωρείται από πολλούς επιστήμονες ότι είναι η ουσία των υπολογισμών.

Ο όρος Πληροφορική χρησιμοποιείται κύρια στις κεντρικές ευρωπαϊκές χώρες, ενώ στις αγγλοσαξονικές χώρες και στις Η.Π.Α. χρησιμοποιείται περίπου ισοδύναμα ο όρος «επιστήμη υπολογισμών» (computing
science ή computing). Στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης χρησιμοποιείται με την ίδια σημασία ο όρος «κυβερνητική» (cybernetics).

Οι διάφορες ηλεκτρομηχανικές κατασκευές έλυναν αποτελεσματικά κάποια συγκεκριμένα προβλήματα. Υπήρχαν βέβαια τα προβλήματα του όγκου και του κόστους. Αυτά μάλλον ώθησαν το 1943 τον Τόμας Ουότσον (Thomas Watson), διευθυντή της εταιρείας IBM, να δηλώσει : “Νομίζω ότι στην παγκόσμια αγορά χρειάζονται το πολύ πέντε υπολογιστές”.  O ENIAC, ο πρώτος Ηλεκτρονικός Υπολογιστής γενικής χρήσης Το επόμενο βήμα ήταν η επινόηση μιας μηχανής γενικού σκοπού που θα μπορούσε να λύνει προβλήματα διαφόρων ειδών. Εδώ εμφανίστηκε ο Ούγγρος μαθηματικός Τζον φον Νόιμαν, μια εργασία του οποίου δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 1945 με τίτλο Προσχέδιο έκθεσης για τον EDVAC, όπου περιέγραφε τη λογική λειτουργία μιας υπολογιστικής μηχανής που χρησιμοποιούσε το δυαδικό σύστημα και αποθήκευε στην μνήμη της το πρόγραμμά της. Μετά από αυτή την εργασία οι σημερινοί υπολογιστές λέγονται και μηχανές αρχιτεκτονικής φον Νόιμαν. Περιγράφοντας με αδρές γραμμές μια μηχανή φον Νόιμαν, λέμε ότι έχει: Συνεχίστε την ανάγνωση του “Ο Computer με απλά λόγια”