ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ και ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ 2014 – 2021
ΠΟΙΗΤΕΣ ΕΚ ΠΑΤΡΩΝ ΟΡΜΟΜΕΝΟΙ
Περί ποίησης…
«Η αυθεντική ποίηση μπορεί να αρέσει
προτού γίνει κατανοητή»
– T. Σ. Έλιοτ,
…και περί ποιητών…
«Ποιητής είναι κάποιος που σκέφτεται κάτι άλλο»
– Βίκτωρ Ουγκώ,
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
Η οικογένεια Βιττόρι – Καποδίστρια είναι μια από τις παλαιότερες οικογένειες της Κέρκυρας, που συμμετείχε στο Μεγάλο Συμβούλιο της πόλης ήδη από το 1477. Μάλιστα, το 1689 απονέμεται από τον Ηγεμόνα της Σαβοΐας ο τίτλος του Κόμη στον Βιάρο Καποδίστρια του Βίκτωρα, και στους απογόνους του, τίτλος που αναγνωρίστηκε αργότερα από τη Βενετία και το Ιόνιο Κράτος. Λέγεται πως η οικογένεια Καποδίστρια έφτασε στην Κέρκυρα στα τέλη του 14ου αιώνα από την πόλη Κάπο ντ’ Ίστρια, στη σημερινή Σλοβενία. Αν και το οικογενειακό τους όνομα ήταν Βιττόρι, σύντομα επικράτησε το επίθετο που προσδιόριζε την καταγωγή τους: Καποδίστρια. Στη μακρά περίοδο της Βενετοκρατίας, κατά την οποία η Κέρκυρα παρουσιάζει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με άλλες δυτικοευρωπαϊκές πόλεις, οι Καποδίστρια έχουν σημαντική παρουσία στα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα του νησιού, αλλά στις στρατιωτικές υπηρεσίες. Ο πατέρας του Ιωάννη, Αντώνιος Μαρία Καποδίστριας (1741-1821), έγκριτος νομικός, πήρε ενεργό μέρος στην πολιτική ζωή του τόπου. Ως εκπρόσωπος του νησιού στην Υψηλή Πύλη, συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για την ίδρυση της Επτανήσου Πολιτείας. Απεβίωσε το1819 στην Κέρκυρα. Ήταν παντρεμένος με την Διαμαντίνα Γονέμη, κόρη αριστοκρατικής οικογένειας, και είχε τέσσερα παιδιά, τον Βιάρο, τον Ιωάννη, τον Αυγουστίνο και τον Γεώργιο. Ο μοναδικός που παντρεύτηκε ήταν ο Γεώργιος του οποίου απόγονοι ήταν η Μαρία Καποδίστρια, δισέγγονή του, η οποία δώρισε και την έπαυλη της οικογενείας στη θέση Κουκουρίτσα προκειμένου να γίνει Μουσείο στο όνομα του Ιωάννη Καποδίστρια. (…)
Ο Ιωάννης Καποδίστριας , ο δεύτερος γιος του Αντωνίου – Μαρία, είναι μία από τις αγαπημένες μου μορφές της ελληνικής επαναστατικής περιόδου. Ασφαλώς, δεν του άξιζε ο θάνατος που του επιφύλασσε η ζωή. Δολοφονήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831, ένα κυριακάτικο πρωινό, έξω από την εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο (την τότε πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους) όπου είχε πάει για να παρακολουθήσει την κυριακάτικη λειτουργία. Η πολιτική ιστορία του Ελληνικού κράτους άρχιζε με μία πολιτική δολοφονία, τη δολοφονία του πρώτου του κυβερνήτη.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας, καταγόμενος από οικογένεια ευγενών της Κέρκυρας, υπήρξε πολιτικός και διπλωμάτης με καριέρα ευρωπαϊκής ακτινοβολίας. Υπηρέτησε την αυτόνομη Ιόνιο Πολιτεία (1800-1807) και κατόπιν εντάχθηκε στο Ρωσικό διπλωματικό σώμα (1809-1822) όπου έφθασε στη θέση του Γραμματέα των Εξωτερικών (δηλαδή του Υπουργού) και έγινε έμπιστος του Τσάρου. Αποχωρώντας από τη Ρωσική πολιτική, έζησε για ένα διάστημα στην Ευρώπη όπου συνέταξε το ομοσπονδιακό σύνταγμα της Ελβετίας (η ομοσπονδιακή οργάνωση της Ελβετίας σε καντόνια, που εισηγήθηκε ο Καποδίστριας, ισχύει έως σήμερα).
Το 1827 εκλέχθηκε Κυβερνήτης της Ελλάδος από την Τρίτη Επαναστατική Εθνική Συνέλευση, που διεξήχθη στην Τροιζήνα. Αγωνίστηκε για τη διεθνή αναγνώριση του Ελληνικού κράτους και τον καθορισμό των Ελληνικών συνόρων (πρωτόκολλα του Λονδίνου, 1830), ενώ στο εσωτερικό προσπάθησε να συγκροτήσει σε οργανωμένο κράτος μία περιοχή με δομές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η συμβολή του στην οργάνωση της οικονομίας, παιδείας, δικαιοσύνης, κοινωνικής πρόνοιας, ασφάλειας και άλλων κρατικών και κοινωνικών τομέων υπήρξε αναμφισβήτητα πολύ σημαντική.
Ωστόσο, τα μέτρα, που επιχείρησε να λάβει και να εφαρμόσει για να δημιουργήσει μία οργανωμένη πολιτεία με νόμους και κανόνες, συνάντησαν τις αντιστάσεις και την αντίδραση ομάδων και φατριών του πληθυσμού του Ελληνικού κράτους, κυρίως όσων είχαν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο συμμετοχή στον επαναστατικό αγώνα και προσδοκούσαν να προστατέψουν, να διατηρήσουν, να εξασφαλίσουν, να εδραιώσουν ή και να αυξήσουν συμφέροντα και προνόμια στις νέες πολιτικές συνθήκες.
Η επιθετική αντιπολίτευση κατά του Καποδίστρια ήταν πολυπρόσωπη, οξύτατη και πολυεπίπεδη. Με τον Μιαούλη εναντίον του, με τις συνωμοτικές συγκεντρώσεις των προεστών στην Ύδρα, με την εμπρηστική αρθρογραφία των Πολυζωΐδη και Θεοκλήτου Φαρμακίδη εις την εφημερίδα «Απόλλων» με τους φλογερούς στίχους του ποιητή Αλέξανδρου Σούτσου κατά του «τυράννου» Καποδίστρια, με τους διαλόγους του Κοραή, τα αντικαποδιστριακά και επαναστατικά κινήματα στη Μάνη με τους Μαυρομιχαλαίους, στην Ρούμελη με τον Καρατάσο και τα νησιά του Αιγαίου με επικεφαλής τους «Ελεύθερους Χίους» από την Σύρα και πολλά άλλα, διαμόρφωσαν ένα πνιγηρό σκηνικό που εμπόδιζε πλέον κάθε προσπάθεια του Καποδίστρια να κυβερνήσει ομαλά την πολύπαθη χώρα μας.
Έτσι, μέσα σ’ αυτό το κλίμα η οικογενειακή αντιπαράθεση των Μαυρομιχαλαίων με τον Κυβερνήτη και το περιβάλλον του ( κύρια με τον αδελφό του Καποδίστρια τον Αυγουστίνο) που είχε οδηγήσει την ισχυρή ηγεμονική οικογένεια της Μάνης με τους διωγμούς που υπέστη, όχι μόνο σε πολιτικό και ηθικό, αλλά κυρίως, σε οικονομικό αδιέξοδο έδωσαν την αφορμή να σχεδιαστεί και να γίνει ο φόνος του Καποδίστρια από την οικογένεια Μαυρομιχάλη, σύμφωνα με τον άγραφο μανιάτικο νόμο του «γδικιωμού».
Γι’ αυτό και τον φόνο του Κυβερνήτη αποφάσισαν να τον κάνουν οι πρώτοι και άριστοι της οικογένειας που ονειρευόντουσαν να γίνουν Εθνικοί ήρωες, μιμητές των τυραννοκτόνων της αρχαίας Αθήνας του Αρμόδιου και του Αριστογείτονα και όχι άλλοι συγγενείς, αφοσιωμένοι φίλοι ή πληρωμένοι φονιάδες, που θα τους ήταν πανεύκολο, γιατί ο Καποδίστριας κυκλοφορούσε ελεύθερος και σχεδόν αφρούρητος μέσα στο Ναύπλιο. Γι’ αυτό μόλις έγινε ο φόνος δημοσιεύτηκαν οι στίχοι του δηλωμένου εχθρού του Καποδίστρια Αλεξ. Σούτσου:
« Μιμητής του Αρμόδιου και Αριστογείτωνος νέος
σκέπασε, Μαυρομιχάλη το σπαθί σου με μυρσίνη,
τον προδότη της Πατρίδος κτύπα,
κτύπα και γενναίως πέθανε καθώς εκείνοι».
Και κανείς τότε δεν ήταν σίγουρος ότι οι στίχοι αυτοί είχαν γραφτεί μετά τον φόνο ή πριν από τον συνωμότη ποιητή Αλέξανδρο Σούτσο στην προσπάθειά του με πολλούς άλλους να παρουσιάσει την οικογενειακή έχθρα των Μαυρομιχαλαίων κατά του Καποδίστρια σε ιερό αγώνα κατά της τυραννίας και πείθοντας με ιδεολογήματα και πατριωτικές κορώνες τους – όντως πατριώτες στον Αγώνα για την απελευθέρωση της από τους Τούρκους – Μπεηζαντέ Γιωργάκη και Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη, να τους οπλίσει τα χέρια και να τους οδηγήσει στο αποτρόπαιο έγκλημα που δεν σκότωσε μόνο τον πρώτο Κυβερνήτη της χώρας αλλά και τις ελπίδες και τις προσπάθειες για την ανόρθωσή της….
Η Δικιά μου προσπάθεια είναι να γνωρίσουμε τον Καποδίστρια από όλες του τις πλευρές, συνοπτικά μπορώ να πω και να φέρω ξανά στο φως γεγονότα που σκεπάστηκαν με ψευδολογίες, συγκαλύπτοντας τα πραγματικά γεγονότα που κατά καιρούς έχουν γραφεί η ειπωθεί.
Χρησιμοποίησα μόνο «δημοσιευμένο υλικό, που μπορεί ο καθένας να βρει και να διαβάσει μόνος του». Δεν κομίζω καινούργιες πληροφορίες για τον Ιωάννη Καποδίστρια, αλλά φέρνω ξανά στο φως μέσα από μια μεγάλη βιβλιογραφία, γεγονότα που σκεπάστηκαν με ψευδολογίες, συγκαλύπτοντας τα πραγματικά γεγονότα, κατά την άποψη μου.
Τι πιστεύω, μετά από τόσες πληροφορίες, για τον Ιωάννη Καποδίστρια
Υπήρξε πρωτοστάτης τής Ελληνικής παλιγγενεσίας, ασκητής τής πολιτικής, υποστηρικτής τής Ορθοδοξίας, μάρτυρας τής Ρωμιοσύνης, κορυφαίος των Ελλήνων, μεγάλος αρχιτέκτονας τής πανευρωπαϊκής ειρήνης και μεταρρυθμιστής τής Γαλλίας και Ελβετίας.
(…)
Έχοντας ένα χρονολόγιο για την ζωή του αναπτύσσω (συνοπτικά μπορώ να πω) τις ιδιότητες της ζωής του Ιωάννη Καποδίστρια. Τον Ιατρό, τον Λόγιο, τον Διπλωμάτη, τον Πολιτικό, τον Τέκτονα και άλλες στιγμές από την πολυτάραχη ζωή του.
Σωτήρης Νικολακόπουλος
Εσωτερισμός (Δοκιμιακό)
Η έννοια της γνώσης έγκειται στο ότι δεν είναι μονοδιάστατη. Αντιθέτως πολυδιάστατη και το βάθος της φτάνει στο απώτατο σημείο της κοσμολογικής και οντολογικής της ρίζας, απ’ όπου όλα προέρχονται και γεννιούνται. Είναι οι Πρώτες Αρχές – Αίτια. Όταν η γνώση είναι πολυδιάστατη και εφαρμόσιμη, τότε είναι ουσιαστική και μπορεί να ωφελήσει τα μέγιστα τον άνθρωπο. Με τη γνώση μπορεί ο άνθρωπος να φτάσει σε ουσιαστικές κατακτήσεις τόσο του εαυτού του όσο της φύσης και του κόσμου, εναρμονισμένος με τα πάντα. Η γνώση διακρίνεται σε δύο μέρη: την εξωτερική και την εσωτερική γνώση.
Εξωτερική γνώση
Η εξωτερική γνώση αποσκοπεί στην αναζήτηση των αιτιών του φυσικού μας κόσμου. Στηρίζεται στα πειράματα, τις αποδείξεις και τις αξιωματικές μεθόδους για να φτάσει στη ρίζα των πραγμάτων. Θεμελιώθηκε από την αριστοτελική λογική. Σε αυτή τη γνώση στηρίζεται η σημερινή επίσημη γνώση, που εκπροσωπούν και προάγουν τα έθνη-κράτη και οι πολυεθνικές εταιρείες. Η εξωτερική γνώση είναι επαγωγική, ξεκινώντας από το ειδικό για να φτάσει στο συνολικό.
Συνεχώς ανανεώνει τις θεωρίες της και τις αναπροσαρμόζει για να πιάσει την έννοια του συνολικού. Η εξωτερική ή επιστημονική γνώση είναι ηλικίας 200 ετών περίπου. Δεν αναγνωρίζει επίσημα και ολοκληρωμένα την έννοια της υπερβατικής γνώσης παρ ότι έμμεσα καταλήγει σε αυτήν. Σήμερα η εξωτερική γνώση έχει τον κυρίαρχο ρόλο στο δημόσιο γίγνεσθαι με το όνομα «επιστήμη» και έχει προσφέρει σημαντικά στον άνθρωπο.
Εσωτερική γνώση
Συνδέεται με πολλά πεδία της ανθρώπινης ιστορίας και ζωής. Ο όρος «εσωτερική γνώση» ενυπάρχει στη μεταφυσική ορολογία και χρησιμοποιείται από τους εσωτερικούς αναζητητές, μεταφυσικούς κλπ.
Η εσωτερική γνώση αναζητά τα αίτια της ύπαρξης σε ένα βαθύτερο σύμπαν. Βασίζεται κυρίως στους μύστες, δηλαδή εκείνους που βίωσαν μία βαθύτερη πλευρά των πραγμάτων που αδυνατούν οι αισθήσεις να πιάσουν. Οι μύστες ίδρυσαν τις θρησκείες, τα μεταφυσικά κινήματα, φιλοσοφικά κλπ. Η γνώση αυτή είναι απαγωγική, δηλαδή ξεκινά από το συνολικό και καταλήγει στο ειδικό. Δεν ανανεώνει τις θεωρίες της διότι η ίδια, όπως ισχυρίζεται, γνωρίζει το σύστημα των κόσμων και των όντων, Η ίδια το έχει κωδικοποιήσει για να γίνεται αντιληπτό από τη νόηση του ανθρώπου. Η ηλικία της γνώσης αυτής είναι χιλιάδων ετών. Θεωρεί την εξωτερική γνώση μονόπλευρη και σε τεράστιο βαθμό ελλιπή, επειδή δεν μπορεί να συλλάβει το βάθος της ύπαρξης των πραγμάτων. Θεμελιώθηκε από την πλατωνική λογική.
H εσωτερική γνώση στηρίζεται στο γεγονός της βαθύτερης ύπαρξης των πραγμάτων. Σε εκείνο, που δεν φαίνεται ή που δεν γίνεται αντιληπτό από τις πέντε αισθήσεις.
Ειδικότερα, η εσωτερική γνώση βασίζεται στη πολυδιάστατη λειτουργία του εγκεφάλου και της νόησης. Οι μύστες χρησιμοποιούν την υπερ-συνειδητή λειτουργία του νου τους και είναι σε θέση να φτάνουν σε βαθύτερα επίπεδα ύπαρξης, από όπου όλα προέρχονται και εκφράζονται. Είναι σε θέση να έχουν πολυδιάστατη εικόνα για κάθε ύπαρξη της ύλης και της μορφής. Για αυτό η γνώση που μεταδίδουν είναι συνολική, ολοκληρωμένη. Συλλαμβάνει την πρωτογενή και αρχέτυπη γνώση των πραγμάτων που ονομάζεται «εσωτερική» στη μεταφυσική ορολογία.
Στο βιβλίο αυτό και στο πρώτο κεφάλαιο, αναπτύσσω βάσει μίας μεγάλης βιβλιογραφίας, – επιδερμικά μπορώ να πω -, θέματα περί Εσωτερισμού και τα ρεύματα αυτού.
Στο δεύτερο κεφάλαιο παίρνοντας, κατά την άποψή μου, ένα σύγχρονο μεγάλο εσωτεριστή, τον παρουσιάζω μαζί με τους ανθρώπους που ήταν κοντά του. Είναι ο Δρ Γεράρδος – Ανακλέ – Βενσάν Ανκώς (Gérard Encausse), συνήθως γνωστός με το ψευδώνυμο του “Παπύς”. Ο Παπύς ήταν ένας φιλόσοφος, ήταν ένας Μύστης, ήταν αυτός που γνώριζε από πού έρχεται κι αντιλαμβανόταν που πηγαίνει.
Ήταν αυτός, που στο σκοπό του για ανεύρεση της Αλήθειας, ισορροπούσε μεταξύ των αντιθέτων στον έσω εαυτό του, ανακάλυπτε την ατραπό που θα τον οδηγούσε στο Θείο. Και κατά την άποψή μου, εκεί το Θείο εδράζεται. Η Αλήθεια του ήταν μέσα στην ψυχή του.
Στο τρίτο κεφάλαιο αναφέρομαι στους Ροδόσταυρους, που είναι και αυτό ένα εσωτερικό Τάγμα. Έχοντας πολλά στοιχεία, προσπαθώ να τους παρουσιάσω μέσα από την Λογοτεχνία, μόνο με τα επιτεύγματά τους σε αυτή.
Τέλος στο τέταρτο κεφάλαιο, ο Λόγος που θεωρείται από την παράδοσή μας δημιουργός, δηλαδή οι λέξεις μπορούν να δημιουργήσουν, προσπάθησα και βρήκα ποιήματα που αφορούν τον εσωτερισμό.
Όλη η ποίηση ακουμπά τον εσωτερισμό; Βεβαίως όχι. Το μεγαλύτερο μέρος της ποίησης ίσως όχι. Υπάρχει όμως κάποια, η οποία θέλει να οδηγήσει σε ένα εσωτερικό μονοπάτι που κρύβεται από την πεζή, λογική, καθημερινή ζωή. Η ποίηση που θα παρακολουθήσετε στο τελευταίο κεφάλαιο, έχει όλα τα στοιχεία του εσωτερισμού, της κατάδυσης στο είναι…
Οι Πηγές μου είναι στο τέλος και κατά βάση χρησιμοποιώντας το Ίντερνετ και συγκεκριμένα βιβλία, πολλές απόψεις είναι και αρκετά υποκειμενικές.
Το βιβλίο αυτό σκοπό έχει να είναι ένας οδηγός, Φυσικά όποιος θέλει να εμβαθύνει υπάρχει βιβλιογραφία που θα του λύσει όποιες απορίες δεν μπόρεσα εγώ.
Σωτήρης Νικολακόπουλος
1ος / 2021
Φιλορθόδοξος Εταιρεία (Ιστορικό Αφήγημα)
….Αυτό που ακολουθει εχει ως αντικειμενο την περιγραφη των γεγονοτων της Φιλορθοδοξου Εταιρειας. Εταιριας που γεννηθηκε στις ημερες του Οθωνα, κατα του πολιτευματος σε συνδιασμο με την αυξηση της ρωσικης επιρροης στην οθωμανικη απολυταρχια (1837-1840).Αναφερονται οι στοχοι τα αιτια και οι αφορμες της
φιλορθοδοξου εταιρειας, η προελευση της, η οργανωση της, οι σκοποι, οι ανακρισεις που εγιναν …και η δικη, ποιο ησαν οι υποκινητες, οι συνεπειες και επιπτωσεις στο πολιτικο κλιμα, τον ρολο που διεδραματισε στην εξελιξη των πολιτικων γεγονοτων απο το 1841-1853 και η αναφορα στην πολιτικη ηγεσια του ρωσικου κομματος απο το 1833-1853….
Η Φιλορθοδοξος Εταιρεια υπηρξε οργανο της μυστικης ρωσικης διπλωματιας για την ασκηση της πολιτικης της και την ενισχυση των πολιτικων της θεσεων;;;;; Η υπηρξε ένα αγνο εκ μερους των αγωνιστων Ελληνων απελευθερωτικο κινημα συνεχεια των αγωνων του 1821;;;;;
Ότι ακολουθεί είναι απορεια μελέτης βιβλιογραφίας που σε κάθε κεφάλαιο καταγράφεται….Σωτήρης Νικολακόπουλος
Με του Χρόνου τα Φτερα.. (Δοκιμιο)
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ… 1775 – 2015
Οικογένεια Νικολακόπουλου εκ Πατρών Αχαΐας. αναπτύσσεται
- Βάσει της έρευνας που έκανα μέσα από προφορικές μαρτυρίες της γιαγιά μου της Σωτήραινας, των θειαδων μου, Ντινας, Μαριγως, Ναυσικάς και του πατέρα μου Γιάννη.
- Το αναπτύσσω βάσει βιβλιογραφίας όπως το βιβλίο του Βασίλη Λάζαρη – Η Καποδιστριακή Πάτρα –
- Το αναπτύσσω ψάχνοντας το Ιντερνέτ και άλλες αναφορές στην οικογένεια Νικολακόπουλου εκ Πατρών καθώς και διάφορα γεγονότα στο διάβα της Ιστορίας.
- Επίσης το Ιστορικό Λεξικό των Πατρών του Κ. Τριανταφυλλου αποτέλεσε πράγματι ένα πολύτιμο βοήθημα
- Το Βιβλίο του Θεόδωρου Η. Λουλούδη, – Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση –
- Το βιβλίο της Ισιδώρας Βέρρα – Ο Δήμος Φαρρών μέσα από ροφορικές μαρτυρίες –
- Πάμπολλες μαρτυρίες χωριανών του Φαρραι στα παιδικά μου χρόνια.
- Τέλος βιωματικά αρκετά που έζησα.
- Επίσης : -Αλέκος Μαρασλής, Πάτρα 1900, Εκδοτικός Οίκος Λιβάνη
-Σπύρου Μελά, «Το κίνημα του 1909» -Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη
-Βικιπαίδεια, ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
-Νικόλαος B. Σαραφόπουλος, Ιστορικό Λεύκωμα της Αχαϊκής Βιομηχανίας 1825-1975, εκδ. Επιστημονικό Πάρκο Πατρών
-Νίκος Α. Στεφανόπουλος, Το… άγνωστο καρναβάλι της Πάτρας. Ιστορία και… ιστορίες,
-Συλλογικός τόμος, Η πολιτισμική φυσιογνωμία της
Πάτρας.
-Νίκος Ε. Πολίτης, Το καρναβάλι της Πάτρας, Εκδ. Αχαϊκές -Σπυρ.Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, Εκδ Νέα Σύνορα
-Βασίλης Κ. Λάζαρης, Πολιτική Ιστορία της Πάτρας, Αχαϊκές Εκδόσεις,
-Νίκος Δελατόλλας, ” Αι γενεαί Πάτραι” στο ένθετο Γεωτρόπιο της εφημ. Ελευθεροτυπία, τχ. 182 (4 Οκτωβρίου 2003),
-Ένθετο Ε-Ιστορικά της εφημ. Ελευθεροτυπία με θέμα: “Πάτρα, η πόλις-λιμάνι”
-Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ηλίου” τομ. 6ος,.
-“Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια” τομ. ΙΑ
-Κ. Παπαρρηγόπουλος «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» τομ. 8ος.
-Σ. Μαρκεζίνης “Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος”
-Βαλκανικοί Πόλεμοι (1912-1913) από τη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού / ΓΕΣ
-Βιβλίο Ιστορίας της Γ΄ Λυκείου. Κεφαλαίο Α. Παγκόσμιος πόλεμος
-Μαργαρίτης, Γιώργος. Προαγγελία θυελλωδών ανέμων… : Ο πόλεμος στην Αλβανία και η πρώτη περίοδος της Κατοχής. Βιβλιόραμα,
-Η ανήσυχη δεκαετία του ΄60 21/03/2010 06:53 Εφημ. ΒΗΜΑ
– ΒΗΜΑ onLine, «1973-2003 ΦΑΚΕΛΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ TA ΑΓΝΩΣΤΑ NTOKOYMENTA», 9 Νοεμβρίου 2003.
-Sansimera.gr, «Η εξέγερση του Πολυτεχνείου». Βλάσης Βλασίδης,
-«Η εξέγερση του Πολυτεχνείου», Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
-Παπακωνσταντίνου Μιχάλης, H ταραγμένη εξαετία (1961-1967), Εκδόσεις Προσκήνιο, Αθήνα 1997-1998
-Παπαχελάς Αλέξης, Ο βιασμός της ελληνικής δημοκρατίας, Εκδόσεις Εστία,
-Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ 15/3/2013 – H ελληνική κρίση
Στις Σελίδες που ακλουθούν είναι η γνωριμία με την οικογένεια Νικολακόπουλου εκ Πατρών προσπαθώντας μέσα από γενικές γραμμές να αναφερθώ σε όσα συνέβησαν στην Ελλάδα ανάλογα με την εποχή του κάθε Νικολακόπουλου. Πως μεγάλωνε η Ελλάδα, οι πολιτικές ίντριγκες ενός πραγματικά περίεργου λαού και πως μέσα από την φωτιά και λαίλαπα της κάθε εποχής επιβίωσε αυτή η οικογένεια.
Σωτήρης Νικολακόπουλος του Ιωάννου και της Ελισάβετ
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ… 1775 – 2015
Τα ιδιαίτερα της Πάτρας (ΙστορικοΛαογραφικο Δοκιμιο)
Προσωπικά θεωρώ το βιβλίο αυτό ως ένα μέρος της κοινωνικής Ιστορίας της Πόλις που με γέννησε και το αφιερώνω σε όσους αγαπούν την πανέμορφη αύτη πόλη. Ελπίζω διαβάζοντας το να βρείτε ενδιαφέρουσες και πολύ, πολύ ευχάριστες στιγμές από την ζωή σας….
Σαν Πατρινός με περισσότερη διάθεση του χιούμορ, αλλά και γνωστική διάθεση, με άγγιξε το θέμα της αγάπης μου για την πόλη που με γέννησε. Έτσι σίγα, σιγά άρχισα να συλλέγω λέξεις που λέγαμε μόνο εμείς οι Πατρινοί και όχι μόνο. Γνωρίζοντας την Πάτρα και ζώντας την με τους ανθρώπους της, τα μέρη της, που όλη μέρα τριγυρίζαμε σαν παιδιά ,σαν έφηβοι και μεγαλύτεροι, γνωρίσαμε τα καφενεία της, τις παλιές ταβέρνες, τους κακόφημους οίκους της, τα μπουρμπουλια που λαθραία μπαίναμε μικροί, τους μασκαράδες και τις μπούλες και χιλιάδες άλλα, κατάφερα να συλλέξω λέξεις και φράσεις των ανθρώπων της, την ιδιαίτερη γλώσσα τους και γλώσσα μου και άλλα πολλά που κάποιοι ίσως μέσα από αυτές τις γραμμές θα μάθετε. Ενθυμούμενοι την ιστορία της Πάτρας συνοπτικά, μπορούμε να καταλάβουμε τους επηρεασμούς των κατοίκων της στο διάβα του χρόνου. Πιθανόν με παραφθορές διαφοροποιήσεις κλπ οι λέξεις να έφτασαν σε μας.
Λέξεις που χρησιμοποιούν μόνο οι Πατρινοί, (πιθανόν και κάποιοι άλλοι, κοντινοί οι μακρινοί). Λέξεις που ίσως να μην τις καταλαβαίνουν κάτοικοι άλλων πόλεων και που για την Πάτρα και τους Πατρινούς είναι ξεχωριστό λεξιλόγιο που ακολουθούν στην καθημερινότητά τους.
Αγγελάκη Εκδόσεις, 2017
110 σελ.
ISBN 978-960-616-008-0
Επιφυλλιδογραφία Γ’ (Δοκιμιακα)
Πώς μπορεί να συνυπάρχουν η δεκαετία του 50, η Κρητική Λογοτεχνία κατά την Ενετοκρατία, το Πολυτεχνείο του 1974 και το Πριγκιπάτο της Αχαΐας; Τί μπορεί να συνδέει το οχυρό της Σπιναλόγκα με τον Διονύσιο Σολωμό; Ο Σωτήρης Νικολακόπουλος, πλάνης και περιπατητής της ανθρώπινης παρουσίας στον πλανήτη αυτό, αντικρίζει την ανθρώπινη περιπέτεια με το μάτι του ποιητή. Του δημιουργού εικόνων της ορατής ζωής, για να μας συνδέσει με το αφανές. Παρασυρόμαστε. Οι εικόνες περνάνε φευγάτες από μπροστά μας και εμείς προσπαθούμε να κρατηθούμε από κάποιο όρο από μια στιγμή μοναδική για να νιώσουμε την ασφάλεια που ζητάμε σε ένα κόσμο που κυλάει κάτω από τα πόδια μας. Ο συγγραφέας φυλακίζει αυτές τις στιγμές, σταματάει τον χρόνο. Εικόνες που ομολογούν τη νοσταλγία για κάποιο απομυθωμένο παρελθόν, μεταμορφωμένο σε αρχέτυπο, ένα παρελθόν που εκτός από την λύπη για την κατάλυση κάποιου χρόνου, εκφράζει όλα όσα θα μπορούσαν να υπάρξουν και δεν υπήρξαν, την θλίψη κάθε ύπαρξης, που για να είναι πρέπει αδιάκοπα να παύει να είναι κάτι άλλο, τον πόνο πως δεν ζούμε στο τοπίο και στο χρόνο που ανακαλεί στη μνήμη, και σε τελευταία ανάλυση, τον πόθο για κάτι ολότελα διαφορετικό από την παρούσα στιγμή, οριστικά απρόσιτο ή τελειωτικά χαμένο: Τον “Παράδεισο”.
Απο τον Προλογο του βιβλιου
Αγγελάκη Εκδόσεις, 2017
268 σελ.
ISBN 978-960-616-009-7
Επιφυλλιδογραφία B’ (Δοκιμιακα)
…Στα κεφάλαιά του, αν και ανεξάρτητα µεταξύ τους, υπάρχει µία οµοιοµορφία στο γράψιµο και η γλώσσα του είναι κατανοητή, διαυγέστατη και µε τη ρέουσα µορφή της σε ταξιδεύει στα διάφορα µέρη και στις διάφορες περιοχές. Ξεχωριστά το καθένα: Όχη, Κάστρα στην Ελλάδα, Το φρούριο της Μεθώνης, Η γυναίκα της Ζάκυθος, Λόρδος Μπάυρον, Ιππότες του Ναού, Ο θεσµός των Ιπποτών, Ο Ιππότης Ροδόσταυρος στη Λογοτεχνία, Κυβερνητική, Τεχνητή Νοηµοσύνη, Ειµαρµένη. Στα δύο τελευταία του κεφάλαια “Κυβερνητική” και “Τεχνητή Νοηµοσύνη”, που αφορούν τον σύγχρονο πολιτισµό, οι αναφορές του είναι αξιόλογες, απλές, και ο αναγνώστης κατανοεί το µέγεθος της αξίας του σηµερινού τεχνοοικονοµικού πολιτισµού. Ολοκληρώνει τα κείµενά του µε την “Ειµαρµένη”, µε πάµπολλα στοιχεία από την ελληνική γραµµατική και µία πλήρη ανάπτυξη της έννοιας “ειµαρµένη” από φιλοσοφική, φιλολογική πλευρά…
210 σελ.
ISBN 978-618-5164-47-8
Επιφυλλιδογραφία Α’ (Δοκιμιακα)
…”Ψάχνω να βρω και να δώσω έναν ορισμό για την αγάπη και δεν βρίσκω. Το μόνο που κατόρθωσα είναι να βρω μια σκοπιά από την οποία μπορώ να διακρίνω κάποιες ακτίνες, ασθενικές έστω, αλλά που μου δείχνουν το δρόμο.” (Από τον πρόλογο του Τετραδίου “Αγάπη”) Η συλλογή ομιλιών στα τετράδια διακατέχονται από την ανάγκη για αφύπνιση από τη διανοητική νάρκη. Είναι εργασία που προσπαθεί να μεταδώσει εκείνα που έμαθε ο ίδιος ο συγγραφέας όχι ως δόγμα, αλλά σαν εφαλτήριο για σκέψη και αναζήτηση…
Αγγελάκη Εκδόσεις, 2013
266 σελ.
ISBN 978-618-5011-49-9