Με τη σύντομη αυτή αναφορά μου θα επιχειρήσω να περιγράψω την διαδρομή της λογοτεχνίας από την απελευθέρωση του 1821 και μετά. Θέλω παράλληλα να αναφερθώ σε κάποιους δημιουργούς, που εγκλωβίστηκαν στα στενά όρια της επαρχίας τους ( και εδώ μιλάμε για την Πάτρα), και αποκόπηκαν από την ευρύτερη λογοτεχνική οικογένεια, με συνέπεια την καταδίκη τους (Όχι όλοι) σε πλήρη αφάνεια για τους ιστορικούς της Ελληνικής λογοτεχνίας
Οι τοπικοί ορίζοντες του νομού δεν είναι σε θέση να σχηματίσουν μια αυτόνομη σχολή λογοτεχνίας, ξέχωρα από τη λοιπή Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι το δυναμικό αυτό λειτουργεί καθοδηγητικά μέσα στη νεοελληνική λογοτεχνία και συχνά χαράζει δρόμους και την μπολιάζει γόνιμα και δημιουργικά. Νομίζω λοιπόν πως εκείνο, που μπορεί να γίνει εδώ, είναι η παράλληλη αναφορά στους λογοτέχνες με τους απαραίτητους συσχετισμούς και συγκρίσεις με το κέντρο και συγχρόνως να είναι δυνατή η αποτίμηση του Πατραϊκού πνευματικού γίγνεσθαι κατά περιόδους, που αντιστοιχούν στις χρονικές ενότητες της νεοελληνικής λογοτεχνίας.